Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης σε μια από τις σπάνιες προσωπικές του εξομολογήσεις αποκάλυψε στο ΒΗΜΑgazino κάποια εντελώς δικά του κομμάτια: Αν έχει περάσει κρίση ηλικίας, αν έχει ζήσει τον έρωτα αλλά και για το αν είχε σκεφτεί από παιδί αυτή την τόσο σπουδαία του πορεία.«Ναι, εκεί μετά τα 40. Όλα τα έπαθα. Πού πάω, τι κάνω, παιδί, συντροφικότητα, τέλμα υπαρξιακό, καλλιτεχνικό μπλοκάρισμα κ.ο.κ. Αλλά…
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης σε μια από τις σπάνιες προσωπικές του εξομολογήσεις αποκάλυψε στο ΒΗΜΑgazino κάποια εντελώς δικά του κομμάτια: Αν έχει περάσει κρίση ηλικίας, αν έχει ζήσει τον έρωτα αλλά και για το αν είχε σκεφτεί από παιδί αυτή την τόσο σπουδαία του πορεία.
«Ναι, εκεί μετά τα 40. Όλα τα έπαθα. Πού πάω, τι κάνω, παιδί, συντροφικότητα, τέλμα υπαρξιακό, καλλιτεχνικό μπλοκάρισμα κ.ο.κ. Αλλά με τον καιρό κατάλαβα πως τα περισσότερα ήταν επίκτητα και εν τέλει όχι τόσο αληθινά. Νομίζω η κρίση ηλικίας για εμάς τους άνδρες είναι πιο πολύ κρίση “ταυτότητας”».
-Αισθάνεστε ότι για χάρη της δουλειάς έχετε αφήσει πιο πίσω τη ζωή σας;
«Θεωρητικά ναι, θα μπορούσε να ισχύει αυτό. Όμως στη δική μου περίπτωση αυτό που κάνω δεν είναι δουλειά, με τη συνηθισμένη ορολογία της λέξης. Είναι τρόπος ζωής, είναι προσωπική ανάγκη, είναι λόγος ύπαρξης. Άρα ποια ζωή άφησα πιο πίσω; Αν το καλοσκεφτείς, θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που κάνω για δουλειά κάτι που αγαπάω τόσο και εξελίσσομαι μέσα από αυτό. Έτσι κάθε φορά που μπορεί να σκεφτώ την ατάκα “Κοίτα τι θυσίασες”, λίγο μετά σκέφτομαι την ατάκα “Μα δεν το ήθελες τόσο τελικά και κάνεις αυτό που γουστάρεις τόσο πολύ”».
-Περισσότερο έχετε αγαπήσει ή αγαπηθεί; Έχετε ερωτευτεί ή σας έχουν ερωτευτεί;
«Έχω ζήσει και τα δύο όσο μου αναλογούσε, όσο τα άντεχα και όσο μου άξιζε».
-Έχετε πει επανειλημμένα ότι σας αρέσει να γράφετε και να λέτε ιστορίες. Την πιο όμορφη ιστορία από ποιον την έχετε ακούσει;
«Δεν την έχω ακούσει ακόμα».
-Ξεκινήσατε από πολύ μικρός την πορεία σας στην τηλεόραση. Ο μικρός Χριστόφορος είχε φανταστεί όλη αυτή τη διαδρομή;
«Ναι, είχα πάντα πολύ μεγάλη φαντασία. Αυτό που δεν περίμενα όμως είναι ότι θα ερχόταν μια μέρα που όλη αυτή τη φαντασία θα την ονομάζαμε “διαδρομή”».