«Δεν συνηθίζεται το να μην βλέπεις», είπε η Ξένια Καλογεροπούλου Η Ξένια Καλογεροπούλου μίλησε για το πρόβλημα όρασής της αλλά και για τα λάθη για τα οποία μετάνιωσε.«Αλίμονό μου αν το έβαζα κάτω, θα ήταν πολύ μελαγχολικό. Βέβαια όταν άρχισα να μην βλέπω καλά παραλίγο να με πάρει από κάτω, με έπιασε μία απελπισία. Ελεγα: “δεν θέλω να ζήσω, θέλω να πεθάνω”, και τώρα θέλω πάρα πολύ να ζω και να δουλ…
«Δεν συνηθίζεται το να μην βλέπεις», είπε η Ξένια Καλογεροπούλου
Η Ξένια Καλογεροπούλου μίλησε για το πρόβλημα όρασής της αλλά και για τα λάθη για τα οποία μετάνιωσε.
«Αλίμονό μου αν το έβαζα κάτω, θα ήταν πολύ μελαγχολικό. Βέβαια όταν άρχισα να μην βλέπω καλά παραλίγο να με πάρει από κάτω, με έπιασε μία απελπισία. Ελεγα: “δεν θέλω να ζήσω, θέλω να πεθάνω”, και τώρα θέλω πάρα πολύ να ζω και να δουλεύω», ανέφερε χαρακτηριστικά η Ξένια Καλογεροπούλου.
Μάλιστα, πρόσθεσε, μιλώντας στο MEGA: «Πρέπει να χαίρομαι που βλέπω αυτά που βλέπω. Μου έλεγαν “θα συνηθίσεις” κι έλεγα πως δεν συνηθίζεται το να μην βλέπεις. Απλά παίρνεις απόφαση ότι υπάρχουν ωραία πράγματα που μπορείς ακόμα να τα ζεις. Τώρα είμαι 87 ετών και είμαι πάρα πολύ τυχερή» δήλωσε.
Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που πέθανε ο σύντροφος της ζωής της, Κωστής Σκαλιόρας. Όπως είπε η ίδια, συνεχίζει να μην επισκέπτεται τον τάφο του. «Τα μνημόσυνα και οι κηδείες δεν μου πάνε, δεν τα καταλαβαίνω. Είμαι συνεχεία δίπλα στον Κωστή, μπορεί να μιλάω σε ένα άδειο μαξιλάρι. Δεν ξεχνάω ποτέ το τι ήταν ο Κωστής για μένα, είναι εκεί σε κάθε γωνία του σπιτιού στο οποίο ζήσαμε μαζί. Είναι σημαντικό για μένα ότι ζω ακόμη εκεί, στο σπίτι μας. Θα ήθελα να γινόταν ένα θαύμα και να δω τον Κωστή έστω για μίση ωρίτσα να τα πούμε, αλλά αυτό δε γίνεται. Βλέπω τον Κωστή πολύ στον ύπνο μου, όπου μου συμβαίνουν διάφορα και συμμετέχει κι εκείνος. Οι απώλειες δημιουργούν μοναξιά, μου λείπουν οι άνθρωποι, αλλά μεγαλώνοντας αποκτώ νέους φίλους, με τους μεγάλους δεν κολλάω» είπε η Ξένια Καλογεροπούλου.