Το ενδιαφέρον ελάχιστο, οι συζητήσεις επίσης, ιδιαίτερα στη νεολαία, το πολιτικό θερμόμετρο σε αντιδιαστολή μ’ εκείνο του υδραργύρου που «καίει» τη Λάρισα τις τελευταίες ημέρες.Δεν ήταν όμως έτσι πάντοτε τα πράγματα. Στο όχι και τόσο μακρινό, 1984, τότε που στα χωριά τα καφενεία χωρίζονταν σε «πράσινα» και «μπλε», η προεκλογική περίοδος δεν είχε σε τίποτε να ζηλέψει από το σενάριο της αξέχαστης ασ…
Τι κι αν βρισκόμαστε μόλις ένα εικοσιτετράωρο πριν από μία ακόμη εθνική εκλογική αναμέτρηση, η ζωή γύρω μας κυλά, λες και βρισκόμαστε σε ένα παράλληλο σύμπαν, μακριά από τον μικρόκοσμο των υποψηφίων βουλευτών και των πέριξ αυτών.
Το ενδιαφέρον ελάχιστο, οι συζητήσεις επίσης, ιδιαίτερα στη νεολαία, το πολιτικό θερμόμετρο σε αντιδιαστολή μ’ εκείνο του υδραργύρου που «καίει» τη Λάρισα τις τελευταίες ημέρες.
Δεν ήταν όμως έτσι πάντοτε τα πράγματα. Στο όχι και τόσο μακρινό, 1984, τότε που στα χωριά τα καφενεία χωρίζονταν σε «πράσινα» και «μπλε», η προεκλογική περίοδος δεν είχε σε τίποτε να ζηλέψει από το σενάριο της αξέχαστης ασπρόμαυρης Ελληνικής ταινίας «Τζένη – Τζένη», το οποίο είχαν γράψει οι αείμνηστοι Ασημάκης Γιαλαμάς και Κώστας Πρετεντέρης.
Ένα νησί να «σφάζεται» στην ποδιά δύο υποψηφίων για την βουλή, του Γκόρτσου και του Μαντά. Μία ακριβέστατη μεταφορά της ιστορίας αυτής στην πραγματικότητα κάθε μικρής κοινωνίας στην επαρχία, επαναλαμβάνονταν για αρκετά χρόνια ως ένα de ja vu, με πρωταγωνιστές πάντοτε τους δύο πολιτικούς φορείς που σημάδεψαν την μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας μας.
Με την προκήρυξη των εκλογών, οι κάτοικοι ξεχνούσαν συγγένειες, φιλίες, συνεταιρισμούς, κάθε είδους κοινωνικού δεσμού και φίλτραραν τις σχέσεις τους με μοναδικό κριτήριο αν κάποιος ασπάζεται τις ίδιες πολιτικές αντιλήψεις ή τις διαφορετικές.
Έτσι, τα δύο ή περισσότερα καφενεία του χωριού, «βάφονταν» μπλε ή πράσινα, φιλοξενώντας αντιστοίχως τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας ή του ΠΑΣΟΚ.
Όταν βέβαια για κάποιο λόγο οι πολιτικοί «αντίδικοι» συναντιόνταν, τότε μπορούσε κανείς να περιμένει τα πάντα, ακόμη και… σύρραξη. Βέβαια δεν εξέλειπαν και οι ευρηματικές, πολιτισμένες περιπτώσεις αντιλογίας, όπως το ιστορικό παράδειγμα του 1984, στο Λιβάδι της Ελασσόνας, εκεί όπου όπως αποκαλύπτει έγγραφο «ντοκουμέντο» δύο χωριανοί έβαλαν στοίχημα 300.000 δραχμών (εξαιρετικά μεγάλο το ποσό για την εποχή) ποντάροντας στη νίκη του κόμματός τους.
Εγγυητής ένα τρίτο πρόσωπο, το οποίο συνέδραμε στη σύνταξη του «συμφωνητικού» για το στοίχημα.
Όπως αναφέρει η σελίδα στο facebook «Πρωινή Εφημερίδα Λιβαδίου» το έγγραφο έφθασε στην κατοχή της, μέσω του παλιού φούρναρη του χωριού, Νικόλαου Βαρβαρέζου, τους οποίους και ευχαριστούμε.
Πηγή: onlarissa.gr