Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Νίκολα Πελτζ για την ταινία «Λόλα», στην οποία πρωταγωνιστεί κιόλας, όχι μόνο δεν ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, αλλά την αποκάλεσαν «φθηνό ποpνό». Η 29χρονη ηθοποιός και μοντέλο έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 9 Φεβρουαρίου, με περιορισμένη κινηματογραφική και ψηφιακή κυκλοφορία. Υποδύεται την πρωταγωνίστρια, μια έφ…
Η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Νίκολα Πελτζ για την ταινία «Λόλα», στην οποία πρωταγωνιστεί κιόλας, όχι μόνο δεν ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, αλλά την αποκάλεσαν «φθηνό ποpνό». Η 29χρονη ηθοποιός και μοντέλο έγραψε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 9 Φεβρουαρίου, με περιορισμένη κινηματογραφική και ψηφιακή κυκλοφορία. Υποδύεται την πρωταγωνίστρια, μια έφηβη που εργάζεται για να μαζέψει αρκετά χρήματα ώστε να μπορέσει να φύγει η ίδια και ο μικρότερος αδερφός της από το τοξικό σπίτι στο οποίο ζουν με τη μητέρα τους. Σύντομα όμως έρχεται αντιμέτωπη με μια σειρά από τραυματικά κλισέ, όπως η κατάχρηση ναρκωτικών, η φτώχεια, η σeξουαλική εργασία και η εφηβική εγκυμοσύνη. Ωστόσο, οι κριτικοί έχουν κατακεραυνώσει την ταινία, χαρακτηρίζοντάς την «μια δοξασμένη διαφήμιση» για την Νίκολα Πελτζ. Την κατηγορούν παράλληλα πως είναι «ποpνό φτώχειας», δηλαδή εκμετάλλευση της φτώχειας για ψυχαγωγία και καλλιτεχνική αναγνώριση. Γράφοντας για το «In Review Online», η Αβίν Φορουτάν δήλωσε: «Δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά εκπληκτικό ή καινούργιο στην κακογραμμένη και στερεοτυπικά μελοδραματική ιστορία της Λόλα, η οποία υλοποιείται ως επί το πλείστον ως τυπικές διευθετήσεις κατασκευασμένης έντασης και απροκάλυπτης συναισθηματολογίας».
- Την ίδια ώρα, η Κάντι Ρουθ Άσκραφτ του «The Guardian» χαρακτήρισε το έργο ως «γελοία, λοξή ταινία» και έγραψε: «Η Λόλα, της οποίας η πρωταγωνίστρια κατρακυλά από τη μία τραυματική εμπειρία στην άλλη, δεν εξερευνά τις δυσκολίες – τις εκμεταλλεύεται». Και πρόσθεσε: «Γεμάτη με υποβαθμισμένες, συχνά επιβλαβείς τροπάρια -ο υποστηρικτικός μαύρος φίλος, ένα queer παιδί που συναντά έναν άδοξο θάνατο, η παρθένα στρίπερ που σώζεται από τη μητρότητα, ένας υποκριτής χριστιανός μεθύστακας-, η ταινία αφήνει κάποιον να αναρωτιέται τι θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί αν οποιοσδήποτε από αυτούς τους χαρακτήρες ή τις ιστορίες τους είχε δοθεί τόση προσοχή όση έδωσαν οι υπεύθυνοι για το φως που χτυπάει στα ζυγωματικά της Νίκολα Πελτζ Μπέκαμ». Γράφοντας στο «Spectrum Culture», ο Άντριου Μπάρτον αναγνώρισε ότι η «Λόλα» ήταν μια «ταινία προορισμένη για χλευασμό», με τη Νίκολα να είναι κόρη του δισεκατομμυριούχου Νέλσον Πελτζ και να απέχει τόσο μα τόσο πολύ από τη φτώχεια. Αλλά συνέχισε: «Δεν είναι νόμος πως οι σκηνοθέτες που γυρίζουν ταινίες με αποσπάσματα ζωής να πρέπει να είναι προσωπικά εξοικειωμένοι με το υλικό που απεικονίζουν, αλλά πριν καν παρακολουθήσουμε τη Λόλα, η αποσύνδεση μεταξύ του αδιέξοδου κόσμου στον οποίο διαδραματίζεται η ταινία και του υπόβαθρου της Νίκολα Πελτζ ξεχωρίζει ως τρανταχτή.
Δεν μπορεί κανείς να αισθανθεί ότι το εγχείρημα είναι καταδικασμένο από την αρχή, επειδή είναι εννοιολογικά αστήρικτο». Και έκλεισε σημειώνοντας: «Σε γενικές γραμμές, η Λόλα βασίζεται υπερβολικά στην προβολή φανταχτερών σημείων (τσιγάρα, σταυροί, σύνεργα μακιγιάζ) εις βάρος της πλοκής γύρω από αυτά». Γράφοντας για το «Wherever I Look», ο Όστιν Εστράντα ανέφερε: «Το σενάριο της Λόλα κάνει τόσο μελοδραματικές διακυμάνσεις χωρίς να δίνει μια πλήρη εικόνα των χαρακτήρων του, ώστε ολόκληρη η ταινία μοιάζει με ένα afterschool special». Πολλοί ήταν και οι θεατές που κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα με τον κριτικό που κατέληξε ως εξής: «Συνολικά, η “Λόλα” ήταν μια ταινία που θα ξεχαστεί και μια ανούσια κινηματογραφική εμπειρία. Κρατήστε τον χρόνο και τα χρήματά σας για μια ταινία που πραγματικά τηρεί τις υποσχέσεις της». Ένας από τους χρήστες στα social media έγραψε: «Βλέπω το “Λόλα”, το ποpνογραφικό ματαιόδοξο έργο φτώχειας της Νίκολα Πελτζ Μπέκαμ, και γαμώτο, είναι απαίσιο πέρα από τις πιο τρελές μου προσδοκίες».